powoli dobiega końca. Mogliście pewnie dostrzec niewielkie zmiany w postach. Stały się one bardziej okrojone w słowa i obrazy. Były bardziej rodzajem przetrwania niż spontaniczną reakcją na coś czym chciałabym się z Wami dzielić. Przepraszam za to z góry.

Czas ten niewielki pozwolił mi odpowiedzieć na pytanie w jakim kierunku zmierzam. I chociaż nie znam jeszcze ostatecznego zakończenia tej decyzji, wiem już na pewno, że stare rzeczy się wypaliły. Na nowe przyszedł czas. Nie lepsze, nie gorsze. Po prostu nowe.

Wewnętrznie czuję co powinnam zrobić, ale potrzebuję jeszcze chwilkę wyciszenia żeby wszystko przeanalizować. Będę miała ku temu odpowiedni czas bowiem za kilka dni zamierzamy uciec daleko od internetu i telefonu. Wierzę, że po powrocie wszystko się rozjaśni.

I nie Odbierajcie proszę tego jako smutek, rozczarowanie czy też jesienną depresję;) Ja podchodzę do tego z wielką lekkością i radością. Nie czuję żadnych negatywnych emocji. Życie to droga. Z różnymi śnieżkami. Wybory bywają różne i należą do nas.

Mam też trochę długu w stosunku do Was. Niespełnionych obietnic, które nijak nie chciały się tutaj pojawić. A przecież wiem, że Czekacie. Jedną z nich jest nasza kuchnia. I chociaż jeszcze nie skończona pokażę Wam to co jest.

W trakcie montażu;)

I kuchnia parę lat temu - mocno znienawidzona ;)) Na osłodę były białe ściany. I to wszystko:)

O perypetiach związanych z tym tematem przemilczę ;)

I druga zaległość - Pytaliście o to czy ten kubek termiczny się sprawdził. Otóż - tak i to świetnie. Trzyma ciepło na tyle ile można wymagać od tego typu rzeczy. Nic się nie wylewa co jest istotnym dla mnie elementem. 

I to chyba wszystko. Więcej grzechów nie pamiętam;))

Uciekam do pracy a Wam życzę samych Wspaniałych Dni

 

Ilona

Jakoś tradycją staje się, że posty pojawiają się w poniedziałki. Dzisiaj małe przesunięcie;)


 

Mój ostatni wpis mógłby na to wskazywać:)) Ale mam nadzieję, że to jeszcze nie jest ten moment;)
Kochani - dziękuję Wam za każde słowo, opinie, maile i pogaduszki. Są one dla mnie bardzo cenne ale w temacie zmiany tegoż obszaru pozostaje wierna temu co napisałam. Dla wyjaśnienia odniosę się jedynie do dwóch tematów - bo to one nurtowały najbardziej;)

Napisałam Wam, że jakakolwiek by nie była moja decyzja - pozostanę nadal w blogerskim świecie. Tylko może trochę bardziej na moich warunkach. Dlatego też mam Was na uwadze i nie zostawię bez dalszych wskazówek;) Wiem, że zakończenie Spełnionych Marzeń dla niektórych byłoby trudne dlatego proszę - Nie Martwcie Się:) Bez względu jaką drogę wybiorę - dam Wam znać;)

Marketing. O tym chcę krótko. Pisząc o statystykach itp. miałam na myśli tylko i wyłącznie odbiór  blogów poprzez liczby a nie pasje. I nic po za tym:)

Uff. Koniec wyjaśnień. Do reszty się nie odniosę. Wszystko już zostało napisane. Jak i to,że posty będą się pojawiać przez te dwa miesiące.

A na rozruch - poremontowe wspomnienia. Chociaż może to nie jest najlepsze słowo. Bo remont nadal się nie zakończył;))

Dzisiaj będzie długo.




Tytułowy mur nie dotyczy tego co widać na zdjęciu. Wiąże się z sytuacją znaną pewnie niejednemu Blogerowi. Dojście to takiego momentu to chwila na refleksje i przemyślenia. Czy to co robisz ma jeszcze jakiś sens ?


Spełnione Marzenia powstały z pasji do wnętrz i chęci podzielenia się tym z innymi. I Ty, mój drogi czytelniku, byłeś i nadal jesteś częścią naszej wspólnej przygody. Bez Ciebie ten blog pewnie już dawno przestał by istnieć. Dlatego z szacunku do Ciebie piszę dziś ten tasiemiec.

Ja - Ilona - długo pozostawałam w ukryciu. Zamiast mojego zdjęcia widniało coś wnętrzarskiego. Zamiast imienia - Spełnione Marzenia. Chciałam być anonimowa w sieci ;) Czyż to nie paradoks?
Nie udało się. I tak mnie ktoś odnalazł, potem jeszcze ktoś i jeszcze. Początkowo wprowadziło to mały paraliż twórczy. Świadomość, że będzie oceniać cię ktoś bliski była bardzo trudna. I chyba nadal jest. Więc skoro tak ....jestem Ilona i Macie moje zdjęcie.


Pasja. To motor napędowy mojego działania. Jednak przez te ostatnie lata w blogowym świecie bardzo dużo się zmieniło. Pojawiło się magiczne słowo MARKETING. Pasja zaczęła chyba schodzić na drugi plan. Przestałam się w tym odnajdować. Byłam w rozkroku. Chciałam żeby wszystko działało jak dawniej ale tak nie było. Ja, z tytułem ZARZĄDZANIA I MARKETINGU, nijak  nie umiałam sobie z tym poradzić.


Ocena bloga. Wiesz z czym jest mierzona ? Ja wiem, mam dostęp do Google Analytics;) Umiem zobaczyć ilość wejść na bloggerze. Wiem, co to pozycjonowanie. Znam swoje miejsce w rankingach blogów. Czy jest z tym bardzo źle? Pewnie nie:)) Ale nie o to mi chodzi. Nie chciałam być oceniana tylko w takich kategoriach.



Spotkania, szkolenia,targi. Nie bywam. Na części dlatego,że taki jest mój wybór. Na innych z banalnego powodu jakim jest brak czasu. A może po prostu jestem totalną ignorantką?
Oprócz jednej osoby, nie znam nikogo z naszego blogerskiego świata. Chociaż jest kilka takich, które chętnie bym pewnie poznała:)



Umiejętności. Patrz punkt wyżej. Ponieważ nie bywam, wiem że umyka mi wiele istotnych rzeczy.
Moja jakość zdjęć pozostawia wiele do życzenia. Teksty też bywają różne.Szata ? O, to jest coś od czego chciałam zacząć ale zabrnęłam w tym trochę za daleko.
Czy Wiesz Drogi Czytelniku,że wygląd bloga to coś co Cię tutaj wabi? Ja wiem. Ale techniczny ze mnie laik. Że niby tytuł inżyniera od razu powinien przełożyć się na umiejętności? ;)) Staram się jak mogę ale i tak mam wrażenie,że kręcę się w koło. Błędne koło.



Zatem nastał mój mur. Taki ogromny, jak chiński. Bo tych małych miałam już kilka. I Pamiętaj, nie piszę tego żeby wzbudzić Twoją litość i słowa - nie warto. Raczej chciałabym prosić o zrozumienie a to o czym wyżej, jest tylko z szacunku dla Ciebie.I z rehabilitacji,że tak słabo u mnie ostatnio.


Koniec. Jest nieunikniony. Potrzebuje powietrza. Nowej przestrzeni. Jednak tylko dla Ciebie nie zrobię tego już. Dałam sobie dwa, trzy miesiące. Czy będzie drastyczny, tego jeszcze nie wiem. Miało być niewinnie, tylko zmiana szablonu. Przerodziło się w coś większego, może nawet ogromnego.
Blog w najgorszym przypadku przestanie istnieć. Ale nie ja. Nie opuszczę tej sfery mojego życia bo nadal ją lubię. Może zacznę wszystko od nowa? Nie boję się tego. Choć pewnie brzmi to trochę jak ucieczka. W łagodniejszych formach zmian moje myśli krążą wokół: zmiany platformy, nowej nazwy, założenia strony, bądź pozostania tutaj z czystą kartą ( patrz - wykasowanie wszystkich postów) Jednak Ciebie mi żal. Bo wiem, że pomimo mojego zaniedbania Ty wciąż tu jesteś.

Zatem niech nowe nadchodzi. A póki to nastąpi, zmienię trochę formę postów;)

tak na szybko ,żeby nikt nie zapomniał o moim istnieniu;) Ponieważ remonty nadal trwają a ja nie chcę straszyć Was stanem przejściowym, postanowiłam Wam coś dać w zamian.






Do wykonania ich potrzebujemy:

- masę ceramiczną
- silikonowe foremki
- patyczki do szaszłyków
- wodę
- opcjonalnie farbę

KROK I:

Odmierzamy dwie łyżeczki masy ( jedna szklanka ) i dwie , dwie i pół łyżeczki wody



KROK II:

Mieszamy


KROK III:

przebijamy patyczkiem foremkę ( dobrze żeby wystawał tyle jak na zdjęciu )


KROK IV:

wlewamy masę do foremki i zostawiamy do zastygnięcia - około 2 godzin jest całkowicie twarda
 ( chociaż proces sam w sobie zachodzi znacznie szybciej , to te dwie godziny dają nam całkowitą pewność ;)


KROK V:

wyciągamy górą i na koniec możemy jeszcze pomalować


EFEKT KOŃCOWY:

czyli działka. To ostatnio nasz drugi dom. Niekiedy czuję się rozrywana pomiędzy tym co czeka na mnie tutaj a tym co woła mnie tam. Niestety "tutaj" bywa pod górkę, remont zdaje się nie mieć końca. Po drodze spotykają nas zadziwiające zdarzenia, które mogłyby wprawić wosłupienie niejedną osobę. Bo jak inaczej wytłumaczyć fakt, że dzisiejszy montaż mebli kuchennych odwleka się w nieskończoność bo....Pan od ich wykonania połknął wykałaczkę i jest w szpitalu :((( Czy to zdarza się co dzień? ;)

Dlatego dzisiaj będzie działka. Chcecie zobaczyć jak trudne bywają początki ? ;)))











Przed nami jeszcze ogrom pracy.Ale już powoli staje się udomowiona;) Jeżeli macie jakieś dobre rady co sadzić , jak i kiedy to chętnie ich wysłucham. Nasza ziemia to glina z mnóstwem krzemienia w środku;))